نقش الگوی تدریس بدیعه‌پردازی در خلاقیت هنری و تفاوت آن در دختران و پسران

  زمینه: الگوی تدریس بدیعه­پردازی، روشی است که یادگیرندگان را برمی‌انگیزد تا ایده‌ها یا افکاری نو و خلاق را بپرورانند و ارائه کنند. این روشبه فرد فرصت ابتکار می­دهد  تا امکانات مورد نیاز  برای ابراز خویشتن  را بررسی کند  و در  رویارویی با مسائل از راه‌حل‌های نوین بهره گیرد. هدف: بررسی تأثیر الگوی تدریس بدیعه‌پردازی بر خلاقیت و عملکرد تحصیلی دانش‌آموزان پایه چهارم ابتدایی در درس هنر. روش:  تعداد 60 دانش‌آموز (30 دختر و 30 پسر) پایه چهارم ابتدایی شهر تهران انتخاب شدند. این پژوهش از نوع شبه‌ آزمایشی با طرح پیش‌آزمون و پس‌آزمون با گروه کنترل در دو جنس پسر و دختر است که به صورت نمونه‌گیری در دسترس برای گروه آزمایشی و نمونه گیری تصادفی  برای گروه کنترل صورت گرفت. برای گردآوری اطلاعات از فرم ب آزمون خلاقیت تورنس استفاده شد. داده‌های این پژوهش با تحلیل کوواریانس و آزمون تی مستقل تحلیل شد. یافته­ها: نتایج  نشان داد که الگوی تدریس بدیعه‌پردازی بر خلاقیت و عملکرد تحصیلی در درس هنر دانش‌آموزان دختر و پسر تأثیر دارد. همچنین الگوی تدریس بدیعه‌پردازی بر مؤلفه‌های خلاقیت تورنس شامل سیالی، انعطاف، ابتکار و بسط دانش‌‌آموزان پسر و دختر  نسبت به هم تفاوت معنی‌داری ایجاد نمی‌کند. به بیانی دیگر، اگر چه میزان خلاقیت دانش‌آموزان دختر در درس هنر بیشتر از دانش‌آموزان پسر است، اما این افزایش در هر دو جنس تقریباً به یک اندازه است. بحث و نتیجه­گیری: روش بدیعه­پردازی در پرورش خلاقیت هنری مناسب است ولی در دو جنس تأثیر یکسانی دارد.